СИТЕ ЈАДАТ АЈВАР КАКО ЛУДИ, НО РЕТКО КОЈ ГО ЗНАЕ ОВА: ОЧИТЕ ВЕДНАШ ЌЕ ВИ СЕ ОТВОРААТ

СИТЕ ЈАДАТ АЈВАР КАКО ЛУДИ, НО РЕТКО КОЈ ГО ЗНАЕ ОВА: ОЧИТЕ ВЕДНАШ ЌЕ ВИ СЕ ОТВОРААТ

Често го сакаат оние кои не сакаат зеленчук и салати, па ги компензира витамините

Зборот ајвар потекнува од турскиот збор „havyar“ што значи „растителна срна или кавијар“. По самиот изглед на овој сос може да се забележи дека малку потсетува на кавијар, па порано беше уште еден збор за ова локално балканско јадење.

Ајварот почна да се произведува локално на повеќе места, но почетокот на неговото поуниформно и константно и поголемо производство беше спречен поради разни несогласувања. Во тоа време се произведуваше во домашни работилници, а се продаваше и почна да се служи во белградските ресторани, како познат југословенски специјален додаток на јадења.

Ајварот е богат со витамин Ц кој го има во пиперките и го подобрува имунитетот и целокупното функционирање на организмот. Богат е и со витамин А, кој го има во доматите. Модар патлиџан ја обезбедува потребната количина на витамин Б2 и фолна киселина. Ајварот содржи и корисна количина на влакна. Често го сакаат оние кои не сакаат зеленчук и салати, па ги компензира витамините.

Како се прави ајвар
Ајварот се прави од повеќе видови пиперки , домати , модри патлиџани, кромид и зачини. Достапен е во благи и зачинети верзии. Постојат многу рецепти и варијации на ајвар , но некои од состојките како црвени пиперки, модар патлиџан, лук и масло се незаменливи во секој од нив. Без овие состојки, вистинскиот домашен ајвар не би бил тоа што е.

Домашниот ајвар се прави од претходно печени пиперки и модри патлиџани во рерна или на отворен оган. По печењето, пиперките и патлиџаните мора да се остават некое време да се изладат, за да се овозможи полесно одвојување на месото од кората и семките.

Преостанатото печено месо се сечка или се меле со машини, слично на мелниците за месо, а потоа се става во големи тенџериња. Во таквата смеса од зеленчук се додава масло (најчесто сончоглед) и лук и други зачини, а потоа се варат неколку часа на многу тивок оган со постојано повремено мешање.

Потребно е да се внимава на температурите за готвење, бидејќи многу лесно се гори, што целосно го руши вкусот и квалитетот на садот. Готвењето ајвар неколку часа доведува до постепено испарување на водата, што на крајот му дава на садот уникатна конзистентност. Според тоа, вкусот на ајварот во устата треба да има малку масен, зачинет и вкусен хомоген состав.

Се чини дека сето ова е многу лесно да се направи, но всушност не е. Перипетиите за правење домашен ајвар бараат многу внимание, време и физичка работа.

Праксата е клучниот збор во производството на ова вкусно јадење. Постарите генерации домаќинки го правеа ајварот од година во година како зимско уживање и своето знаење за готвење ајвар го пренесуваа на следните генерации. Затоа ајварот има статус на познат локален специјалитет.

Од друга страна, индустрискиот ајвар, кој се произведува денес, обично го нема истото ниво на квалитет како домашниот ајвар. Иако има многу фабрички верзии на ајвар, разликата секогаш се чувствува.

Кај индустрискиот ајвар во повеќето случаи пиперките или патлиџаните не се лупат, што значително го намалува вкусот и квалитетот. Се додаваат и конзерванси за да се зголеми рокот на траење. Може да бидат присутни и различни адитиви кои го подобруваат вкусот и бојата на производот.