ДЕНЕС СЛАВИМЕ ГОЛЕМ СВЕТЕЦ: Напиша зборови кои СЕКОЈ ВЕРНИК мора да ги знае! Денес важи ЕДНО ПОСЕБНО ПРАВИЛО!

ДЕНЕС СЛАВИМЕ ГОЛЕМ СВЕТЕЦ: Напиша зборови кои СЕКОЈ ВЕРНИК мора да ги знае! Денес важи ЕДНО ПОСЕБНО ПРАВИЛО!

Православната црква и нејзините верници денеска го слават Свети Атанасиј Велики, светец кој живеел на почетокот на IV век.
Свети Атанасиј Велики, архиепископ Александриски, е роден во Александрија во 296 година, а веќе во раното детство се свртел кон духовноста.

Како ѓакон на архиепископот Александар бил на Првиот вселенски собор во Никеја каде што се прославил со своето учење. Придонесе за зајакнувањето на православието, особено со пишувањето на Симболот на верата, кој беше усвоен во Собранието.

По смртта на архиепископот Александар, на негово место дојде Атанасиј и ќе остане на таа функција над 40 години. Атанасиј е можеби еден од најклеветените и најпрогонуваните светци. Го прогонувале царевите Констанциј, Јулијан и Валенс, еретикот Ариј и неговите следбеници, епископот Никомидиски Евсевиј и многу други.

Легендата за Свети Атанасиј
До ден денес е зачувана приказната за тоа како ѓаволот го искушувал свети Атанасиј преоблекувајќи се во најубава девојка, која го искушувала да се одрече од Бога и да и се придружи во обожавањето на злите.

Свети Атанасиј ја видел оваа измама и ја замолил девојката да му ја покаже ѓаволската моќ скокајќи во мала тегла. Таа го сторила тоа, а монахот веднаш го затворил садот и го фрлил во морето. Легендата вели дека теглата лебдела со години, додека не ја пронашле рибарите кои ја отвориле.Така ѓаволот повторно излезе и сè уште шета по светот искушувајќи ги и корумпира луѓето.

Поради тоа старите велат дека штом грми, ѓаволот мисли дека доаѓа свети Атанасиј, се исплаши и веднаш скока во чиниите.
Затоа е важно на овој ден сите сaдови да бидат цврсто затворени.

Бил принуден да се крие насекаде – во бунар, во гроб, во пустина, во куќи, а двапати избегал во Рим. Од 47 години епископство, повеќе од 15 поминале во егзил и затвори.

На соборот во Тир во 335 година, свети Атанасиј ги отфрлил сите обвинувања против него, пишува тој во делото „Источни отци од IV век“, во издание на Хиландар.

Меѓутоа, неговите противници планирале да го оцрнат пред Константин како виновник и причина за неволја. Императорот навистина му заповедал да се повлече од Египет на запад, во Трир, иако, во исто време, забранил да се пополни Александриската катедрала.

Атанасиј беше пречекан во Трир со љубов и почит. За кратко време неговото влијание силно се почувствува во црковните кругови во градот. Неговото име подоцна долго се чувало во побожно сеќавање. По смртта на Константин во 337 година, свети Атанасиј, заедно со многу други прогонети, добил ослободување да се врати на својата фотелја. Народот го пречека со радост.

Сепак, веднаш започнаа нови заговори на непријателот. Евсевијците го обвинија дека незаконски се вратил на фотелјата, без парламентарно отповикување на соборувањето на Советот на Тир. На негово место бил испратен ариевскиот презвитер Пистус, кој бил ракоположен за епископ од Аријан Секунд од Птолемаид.

Меѓутоа, тој бил екскомунициран од египетската епископија. Без оглед на едногласната заштита што ја доживеал на соборот во Александрија во 339 година, свети Атанасиј повторно бил сменет од Антиохискиот собор во 340 година. На Александриската фотелја бил поставен Григориј Кападокиски. Со воена сила ја нападнал Александрија и со крвопролевање ги зазел храмовите.

Свети Атанасиј сметал дека е мудро да се оддалечи од Египет. Тој отиде во Рим, каде што беше ослободен од клевета на локалниот совет и прифатен да се причести. Папата Јулиј лично го заштитил. Во Рим, ревнителите на монашките подвизи се собрале околу Атанасиј, привлечени од славата на египетските пустиници.

Во 343 година свети Атанасиј бил на соборот во Сердика, а во 345 година Констанциј го повикал да се врати во Египет. Се враќа во Александрија во 346 година. Во средината на педесеттите, ариевските немири повторно беа обновени. Под притисок на императорот Атанасиј, повторно бил сменет на соборите во Арл (353) и во Милано (355).

Непосредно пред неговата смрт, тој живееше мирно некое време како добар пастир среде своето добро стадо, кое навистина го сакаше. Човекот кој ја формулирал најголемата вистина морал многу да страда за таа вистина, додека конечно не умрел во 373 година.

Малку се светителите кои биле толку непромислено клеветени и толку злосторнички прогонувани како свети Атанасиј. Но неговата голема душа трпеливо издржа сè за љубовта Христова и конечно излезе победник од целата таа страшна и долготрајна борба.