НА ОВА МЕСТО СЕ СЛУЧУВААТ ЧУДА И БОЛНИТЕ СЕ ЛЕКУВААТ: Верниците се колнат дека никогаш не виделе нешто слично

НА ОВА МЕСТО СЕ СЛУЧУВААТ ЧУДА И БОЛНИТЕ СЕ ЛЕКУВААТ: Верниците се колнат дека никогаш не виделе нешто слично

Тој посочува дека верниците доаѓаат во Тумане „со силата на својата вера, со надеж на Божја помош и молитви на светителите“

Манастирот Тумане е српски православен манастир од 14 век, кој припаѓа на Браничевската епархија. Се наоѓа на девет километри од Голупац, во подножјето на планините Голупац, опкружен со шума, на левиот брег на реката Туман. Според народните преданија, манастирот Туман е дарба на Милош Обилиќ.

Благодарение на верскиот туризам, тој стана најпосетуваниот манастир во Србија од почетокот на 21 век.

Името на манастирот е поврзано со неколку легенди за Милош Обилиќ, прославениот херој на Косово. Милош е роден во блиското село Кобиље, а својот замок го имал во блиското село Двориште. Одејќи на лов, тој ненамерно го ранил пустиникот Зосимо Синаит, кој живеел во блиската пештера. Кога го однел на лекување во Видар, пустиникот му рекол Ту мани т.е. Нема лек – нека умрам таму.

За да се искупи за својот грев, Милош изградил амбасада – манастир во кој ги положил моштите на Зосим. Додека го градел манастирот, пристигнала поканата на кнезот да дојде во битка. Пропушташ, па дојди на Косово. Манастирот своето име Туман го добива од двојниот ту мани.

– Концептот за Божјиот однос кон човекот е сет исткаен од љубов и жртва и како таков е единствен и спасоносен. Бог сака заедница со нас во вечноста и затоа ни се открива на време. Еден од начините на неговото дејствување е преку примерот на светите луѓе. Светците, како оние кои доживеале страдање, но и изобилство на благослови, стануваат големи помошници во животот, едноставно станувајќи вистински сведоци дека врската со Бога е остварлива, како насока на нашата слобода, вера и љубов. Во овие денови благодатта на Светиот Дух меѓу светителите на посебен начин ја прославија преподобните отци Зосим и Јаков од Туман. Луѓето од целиот свет доаѓаат во нивното светилиште и молат за помош. И со вера, помошта доаѓа кај нас! Речиси не поминува ден некој да не дојде во манастирот да ги посведочи нивните чуда. На моштите на светителот луѓето се опоравуваат од најтешките болести, раѓаат, утеха и зајакнување во верата. И тоа е вистински феномен.

Точно знаејќи дека свети Зосим и свети Јаков имаат дар на чудотворство, народот доаѓа кај нив во името на Бога со доверба. Ги примаат и им даваат благослов. Ова е вистината за Туман и неговите светци. Тоа е вистинскиот одговор на прашањето зошто луѓето секојдневно доаѓаат во толку голем број на ова осветено и божествено место – ни сведочи игуменот Димитрије.

Тој истакнува дека верниците доаѓаат во Тумане „ со силата на својата вера, со надеж на Божја помош и молитви на светителите“.

Во Туман може да се види слика на модерен човек. Неговата зафатеност, грижа, стрес, болест и страдање. Со тоа луѓето доаѓаат, а кога заминуваат, делото на нивната вера прави чудо. Некои добиваат исцелување, други се благословени со породување, други добиваат утеха итн. Со каква вера и да дојдеме, го добиваме дарот Божји…

Под редовни околности, манастирот Тумане секоја година го посетуваат неколку стотици илјади луѓе. Според мене не е битен бројот, битна е верата и намерата со која доаѓаме во светилиштето, а уште поважно е со каква ќе го оставиме. Има смисла дека нашето доаѓање, престој и заминување се секогаш за наш спас.

На прашањето дали му се чини дека оваа епидемија многу луѓе ги свртела кон религијата, игуменот одговара:

Дај Боже да е така. За да не е секогаш во право народниот: „Нема богослужение без мака“. Господ нека ни даде таква вера никогаш да не го заборавиме. Тогаш радоста тажно ќе ја носиме, а тагата и страдањето полесно ќе се поднесуваат. И ова глобално зло на пандемијата нека биде знак да се промениме на подобро, да сфатиме дека како човечки род сме должни да го водиме целото создание со љубов. Како што третираме сè, тоа ни се враќа.

Колку Божјите чуда се важни за нашиот живот?
Нашата вера почива на чудесниот настан на Воскресението Христово. Чудата отсекогаш биле живописно присутни во Црквата и се многу важни затоа што ни покажуваат и потврдуваат дека Бог не не остава и дека се грижи за нас.

Но, чудата не се и не можат да бидат центар на нашиот духовен живот. Во центарот секогаш е верата, и таа вера што практично ја изразуваме, пред сè со целосно учество во животот на тајната Црква – светата Литургија со причестување. Чудото е секогаш благослов и дар, но не и услов за верата. Верата е слободен однос меѓу човекот и Бога.

Секој човек денес треба достоинствено и вредно да го носи возвишеното звање кое му е дадено и да биде, ни помалку, ни повеќе, вистински човек, а тоа значи да биде подготвен да го помине својот живот со смисла во познавањето на Бога, љубовта, доблеста. милост, прошка, покајание и промена на умот.

Да не биде роб на минливоста во име на својата себичност, туку храбар божји сведок, кој секогаш е икона на својот творец. Не е лесно, но е остварливо. Да го имаме рајот за крај, па животот и се ќе биде убав и исполнет со смисла.

Молитви секој час
Многу верници ги интересира како и кога можат да дојдат на молитва во манастирот.

Во Туман, со благослов на нашиот владика Игнатиј, секој ден се служи света Литургија. Литургискиот живот е токму нашата гледна точка на Црквата, која го претставува центарот и на животот и на мисијата.

Секако, не изостана ниту изведбата на комплетниот верски ред на манастирот. Молитвите на моштите на светците се читаат секој час во текот на денот.