Имам 40 години и пред неколку месеци го исфрлив сопругот од дома: Раскинав брак од 18 години!

Имам 40 години и пред неколку месеци го исфрлив сопругот од дома: Раскинав брак од 18 години!
Едноставно почувствував дека е доволно

Со сопругот живеев 18 години. Иако навистина не може да се нарече живот. Кога бевме млади, се беше убаво. Но како минуваше времето почнав да гледам колку е мрзлив, алчен, како секогаш седи и пие пиво. Но, никогаш не би го оставила поради тоа. Последната сламка беше лаги, мамење и цинизам.
Еве еден пример: 31 декември е. Мажот работи. Имав слободен ден, подготвив многу јадења, ја поставив масата и со син ми чекавме до телевизорот до осум, па девет, па единаесет и на крајот до полноќ. Го ставив син ми во кревет и го исклучив телевизорот. Мажот не дојде.

Во шест часот наутро почнав да му се јавувам. После 30-тина пати, тој одговорил со порака: „Доаѓам, драга!“, а потоа бил недостапен.
Почнав да им се јавувам на пријатели, болници, мртовечници… Телефонот се вжешти. Не можев да го најдам никаде. Никој не го виде, никој не го слушна.

На втори јануари се појави. Рече дека пиел и дека полицијата го привела на 31 декември. Еден месец подоцна дознав дека ја поминал ноќта со некои девојки кои лудо се забавувале во хотел.
Тие славеа речиси два дена.
Втора сцена: Вечер со семејството. Живееме во куќа со два ката. Дневната соба и кујната се на приземје, а спалните соби се на спрат. Сите ние го поминуваме поголемиот дел од времето на првиот кат. Доцна една ноќ отидов да спијам и мојот сопруг рече дека наскоро ќе стане.

Не ни забележав дека заспав. Ме разбуди звук на автомобил. Мажот отиде некаде. Му се јавив на телефон, не ми одговори. Го исклучи мобилниот. Не можев да заспијам, срцето ми се стегна. Што има на ум тој човек? Пристигна во седум часот наутро и тивко се лизна под покривката.
Трета сцена: Синот излегува од гаражата велејќи: „Го видов тато како го држи својот нов телефон таму. „Го погледнав телефонот и навистина беше нов и исправен.

Не можев повеќе да живеам така. Му ги спакував сите работи и го исфрлив од дома. Не ми требаше објаснување. Не го прашав да ми каже дали има друга жена, каде оди до доцна навечер, зошто не се јавува на телефон… Едноставно знаев, што и да ми каже, нема да ни биде доволно. да го продолжиме заедничкиот живот…

Сега живеам со мојот син и за мојот син. Срцето веќе не ме боли. Главата ми е мирна.